EYVAH GEÇMİŞTE KALDIM!

Geçmişinde çok sevdiğin bir insanı bir daha görememek üzere kaybettiysen yaşarsın bunu genelde...

Önüne bakmayı düşünmek aklının ucundan bile geçmez.
O zamankü mutlulukları yada acılarına bağlanır...
Yani ne yalan söyleyeyim ben böyleyim :)

Ve çevremdeki insanlara bakıyorum da kimi sevgilimden ayrıldım diye kimi olur olmaz olaylara ağlayıp sızlanıyor.
 Gerçek acıları görmediklerinden çok saçma geliyor bana...
( Tabiki ateş düştüğü yeri yakar ve amacım kimseyi aşağılamak değil ! Zaten bana da düşmez!  )

Tabiki seversin; ama 1 kere!
 Bir haftada 4 sevgili değiştirip her birine ağlamak neyin kafası bilmiyorum. 

Her neyse bana ne (?) di mi  ama :)

Belki de bu da benim bencilliğimdir.
Olamaz mı?  Olabilir. 

Geçmişe dair ne kadar güzel anım beni çok mutlu eder.
Peki ya şimdi yaşadıklarım...
Sevinçlerim, acılarım yani anılarım hiç bir değeri yok!
 Ta ki geçmişte kalana kadar yaşanmamış bir hayat gibi!

Anılarım zihnimden silindikçe hırçınlaşıyorum...
 Peki kime bu kadar kızgınlığım?
Kendime mi?
Bilmiyorum. . .

Anlattığım ne varsa geçmişimden ibaret!
Belki de son 4 yıldır yaşadıklarımdır beni geçmişime bu kadar bağlayan...

Benim en çok merak ettiğim ise benim de herkes gibi anlatacağım, gezeceğim, güleceğim anılarım olacak mı?

Kim bilir belki de olur. . .