Kızgınlıklar,kırgınlıklar zamanla unutuldu. Küçük kız da Efe de mutlulardı.
Ve bir şekilde yaz geldi. Küçük kızın yıllarca gitmek için can attığı o yere artık gitmek istemiyordu. Efe'den uzak kalmak en son isteyeceği şeydi..
Gitme zamanı geldiğinde kendilerini bu duruma alıştırdıklarını sandılar. Fakat Efe küçük kız giderken kendini tutamadı ve ağladı.
Küçük kız her zaman ki gibi belli etmedi duygularını Efe'ye..
Küçük kız da Efe de ilk kez bu kadar ayrı kalacaklardı.
Efe'yi küçük kızın ilk aşkını göreceği korkusu kapladığından, küçük kızı çok sıkmaya başlamıştı. Oysa küçük kızın tek düşündüğü ve özlediği kişi Efe'ydi. Fakat Efe'ye de kızamıyordu. Efe onunla ilgili her şeyi bildiğinden bunu yapmasının normal olabileceğini düşünüyordu.
Telefonla sürekli konuşurlarken her zamanki gibi mutlulardı. Ve küçük kız Efe istemediği için ailesi dışında hiç kimseyle dışarı çıkmıyordu.
Bir gün Efe bu kıskançlık olayını abarttıklarında küçük kızla tartıştılar. Ama her zamanki gibi bir tartışma boyutunu aşmıştı.
Ve Efe dayanamayıp küçük kızın yanına gitmeye karar vermişti.
Fakat bu durum küçük kızı ilk başta ne kadar kızdırsa da sonunda yine her zamanki gibi barıştılar.
Hayaller kurdular,kocaman bir gelecek inşaa ettiler kendilerine...
Efe'nin dönme vakti geldiğindeyse, içi daha rahattı.
En azından artık güvenmeyi öğrenmişti Efe...
Öyle böyle derken yaz tatili bitip birbirlerine kavuşmuşlardı. Yeni bir dönem başlamıştı.
Fakat bu kez aynı sınıfta değillerdi. Bu kez küçük kız Efe'nin ondan uzak olmasına katlanamadı. Evet o da çoook kıskanıyordu onu..
Ve ne yaptı etti Efe'yi kendi sınıfına aldırdı. Fakat küçük kızın sağlık durumu artık raydan çıkmıştı.
Bir yandan mutlu bir yandan da ölüyordu.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Hoşgeldiniz :)
Beni yalnız bırakmayan yorumlarınız için şimdiden çoook teşekkür ederim ♥