Diyaloglarımızı yazmadan önce can varlığını kaybeden herkesten
çok özür diliyorum...
Mavişler annem-Siyahlar ben ;)
º•º•º•º•º•º•º•º•º•º•º•º•º•º•º•º•º•º•º•º•º•º•º•º•º•º•º
→ Derslerine çalış Şeyma!
→ Benden çok sen düşünüyorsun.
Sen çalış o zaman ;)
→ Sen kız çocuğusun Şeyma küfür etme!
→ İyi de ben onu "canım" der gibi söylüyorum.
Anlamını düşünmüyorum ki!
Senin kalbin kötü :D
→ Şu sigarayı az iç öleceksin!
→ Birgün illa öleceğiz zaten anne..
→ Bu yıl da mezun olamazsan görüşürüz seninle!
→ Sanki sen uzattın okulu yaa :))
→ Yemeğini didikleme Şeyma!
→ Siz hızlı yiyorsunuz.
→ Şu telefona/bilgisayara bakmaktan gözün çıkacak artık!
→ Hani çıkmıyor işte :D
→ Şeyma herkese abi denilmez.
→ Abim olsaydı demezdim.
Onlar da kocaman durmasınlar canım.
İsmiyle hitap edince ben tuhaf oluyorum :)
→ Dışarı çık.
Biraz insan yüzü gör Şeyma!
→ Niye siz insan değil misiniz? :)
→ Renkli giyin biraz Şeyma!
→ Niye lacivert, siyah ya da gri
renk değil mi?
→ Makyaj yap biraz çok soluk görünüyorsun Şeyma!
→ Makyajsız çirkin miyim yani?
→ Çalışmaya başladığında o ayakkabıları giyemezsin.
Birazda topuklu ayakkabı alalım.
→ Niye pavyonda mı çalışacağım sanki!
İşten çıkınca giyerim.
Ben o ayakkabılarla yürüyemiyorum ya!
→ Şeyma yeter okursun devamını
→ Ay dur dur kavuşacaklar şimdi :)
Ya niye bu kitaplarda hiç mutsuz son yok çok saçma :D
→ O zaman çocuktun zaten yine seversin..
→ Of anneeee
→ Şeyma hadi kek yap
→ Sen diyince yapasım kaçtı :D
→ Şu kül tablasını dökmekten ben bıktım!
→ Dökme işte ben boş kül tablasını sevmiyorum ki zaten :)
→ Anne ben onu çok seviyordum.
Kalbim acıyor. .
→Biliyorum kızım geçecek...
Çok seviyoruz; ama kıymetini bilmiyoruz.
Ya da ben bilmiyorum :)
O değil de yazınca daha iyi anladım.
Ne kadar çemkiriyormuşum :))
Ama yine onun omzunda ağlıyorum işte. .
Şimdi desem ki size :
"Artık böyle yapmayacağım"
Yalan olur.
O zaman daha aza indirgemekte fayda var :))