Efe ve küçük kız zamanlarını hep birlikte geçiriyorlardı.
Hayatları hastalıkla beraber geçse de mutlulardı..
Fakat kız günden güne daha da zayıflıyordu.
Ve Efe hakkında ne kadar çok şey bildiğini düşünse de, aslında onu gerçekten tanımadığını zaman içinde insanlardan duyduklarıyla anlıyordu.
Fakat, duyduklarına asla ve asla inanmıyordu.
Bir gün duyduklarının gerçek olduğunu ablasından öğrendiğindeyse yıkılmıştı.
Yüzleşme zamanı ise okuldu...
Her sabah olduğu gibi okulda beraberlerdi. Fakat küçük kız gerçeklerle yüzleşmekten korkuyordu.
Çünkü ondan vazgeçmek istemiyordu. Bu yüzden Efe'nin sevmediği ne varsa yapıp okuldan gitmesini sağladı.
Küçük kız pencereden Efe'nin gidişini gördükten sonra hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladı.
Bütün dersler boyunca susturamadı kendini.
Eve geldiğinde hala ağlamaya devam ediyordu.
Küçük kızın ablası Efe'nin kızı üzmemek için gerçekleri söylemediğini ve onunla en azından bir kere daha görüşmesi gerektiğini söyledi.
Küçük kız zaten dünden hazırdı, Efe'ye inanmaya. Çünkü henüz on kaybetmeye hazır değildi.
Küçük kız hayatında ilk kez birinin onu sevmesine izin veriyordu. Üstelik ona ailesi kadar güveniyordu.
Hem kırgınlık hem kızgınlıkla Efe'ni yanına gitti.
Efe'ye baktı,konuşamadı ve tokat attı.
O tokatı kendine attığını ve onu affetmenin çok büyük bir aptallık olduğunu düşünerek.
Ama Efe'yi seviyordu. Ve bu ondan vazgeçmesi için çok büyük bir engeldi.
yeeeey :)
YanıtlaSilDeep ❤❤❤❤
Sil