Bir şeyi tutkuyla yapabilecek kadar çok sevmek nasıl bir histi?
Ya da ben herhangi birşey için hiç çabaladım mı?
Kendim için ne yaptım bunca zaman?
Evet, hayatta kalma eylemimi bile kendim için istemedim ben...
O kadar hissizim ki ailem dışında her şeye.... Hatta en çok kendime...
Neden bu gözümdeki değersizliğim?
Bunca yıldır yaşadıklarıma bakıyorum da, sanırım kendim için zaman harcadığım,çabaladığım tek şey anoreksiyaydı..
Ve bunu şu an farketmem oldukça ürkütücü...
Evet dünya bir şekilde dönüyor.
Ve ben yine yazıya sığındıysam dipteyim demektir..
Hayatıma bakıyorum ve boşa geçen bir ömür demekten kendimi alamıyorum.
Oysa her birimiz için belkide güzel hayatlar çizilmişti.
Benim mi?
Sanmıyorum...
Ne önümü görebiliyorum, ne de tekrar mutlu olabileceğime inancım var.
O kadar küçük isteklerim var ki hayattan...
Sessiz,herkes gibi olabildiğim ve tekrar dibe batacak kadar kalbimi acıtmayacak bir hayat...
Merhaba, umudun anlamını bence iyi biliyorsun. Güzel günlere, güzel denizlere, güzel ormanlara, guzel şehirlere hasret kaldık insanlık olarak. Ama umudumuzu yitirmedik. Ne diken elimize batıyor diye gülden vazgeçtik nede buğday serttir diye ekmekten. Birazcık umut gülün dikenini temizler, birazcık umut buğdayı un eder aş eder. Hep o umut değil mi insanları ayakta tutan. Güzel insanlara da hasretiz ama gönlü güzelinsanlara. Şimdilerde filtrelerle herkes güzel. Gönlü güzel olmaya devam et umurlarında güzel olacak... sevgilerimle ...
YanıtlaSilMerhabalar, yorumunuzu kaç kere okuyup her defasında tebessüm ettim bilmiyorum…
SilGeç bir cevap oldu ama çok teşekkür ederim hala güzel kalpli insanların var olduğunu gösterdiğiniz için…
Sevgilerle..